İnsanlardan kimilerinin konuşmaları kulak çevresinde döner ha döner. Adeta baş ağrısını tavaf eder. Kulaktan gönle bir katre damlamaz. Ne bir etki bırakır dinleyenin gönlünde, ne yaşantısına bir tesir... Buna mukabil bir de bildiklerini hal tebliği ile anlatanlar vardır ki işte onların az sözünde çok mana vardır. -Hakikatte onların bir şeyler anlatması için konuşmasına da gerek yok ya, orası da ayrı.- Anlattıklarını yaşamasıdır bunun sebebi. İşte bu kişilerden birisi bilgisi, görgüsü, şahsiyeti, hatipliği ve örnek duruşu ile Sayın İsmail Demirbaş. Hocamızın anlattıklarından yıllardır hep istifade ediyorduk. Ama bizlere hep hâl ve kâl ile tebliğ yapıyordu. Bu fakir kendisine bir şeyler yazması için haddi olmadan tavsiyede bulunurken meğer o doğum sancıları çekiyormuş. Ve nihayet İsmail Demirbaş Hocamızın ilk eseri olan "Yeryüzü Bize Mescit Kılındı” isimli kitabı vücut buldu. 

Eser, İsmail Demirbaş’ın cami ile ilgili uzun yıllardır biriktirdiği anılarının kitap şeklini almış hali. Çocukları merkeze alan bir eser. Eserin çıkış zamanının camilere çocukların alınıp alınmamasının tartışıldığı bir döneme denk gelmesi güzel bir tevafuk. Aklın dağıtıldığı gün üzerime sıçramasın diye uzakta duran ve merhametten, akıldan, şuurdan ve dahi edepten yoksun bir ze(rze)vatın "Çocukları camiye alırsanız camiyi ker….ye çevirirler!” diyecek kadar çocuklarla cami arasında duvar örmeye çalıştığı bir zamanda, İsmail Demirbaş kitabında inatla çocukları camilerle buluşturmaya çalışıyor. Ve diyor ki "Çocukları camiye gitmeye alıştırmazsanız büyüdüklerinde camiye neden ve nasıl gitsinler?” 

Eser kısa kısa anılardan oluşuyor. 152 sayfa. Bir iki günde bitirilecek bir kitap. Çocuğunuzun kitabın kapağını kapatıp cami defterinin kapağını açmasını ve "Baba ben camiye gitmek istiyorum.” demesini, hadiste buyrulduğu üzere hayırlı bir evlat yetiştirmenin semeresi olan amel defterinizin kapanmayıp evladınız camiye gittikçe anne babasına sevap yazılmasını istemez misiniz? Haydi o halde! Ebeveynler kitapçıya, çocuklar camiye… Selam ve dua ile…