‘ÖĞRETMEN DOĞDUM’

 

Öğretmen doğdum şükür, öğretmen öleceğim,

Bin defa doğsam yine öğretmen geleceğim,

Burada çileliysem orada güleceğim,

Çünkü dualarıyla arkamda ananım var,

Bir ömür titrediğim canlarım, cananım var.

Bilirim omzuma ağır aldığım yüküm,

Muasır medeniyet seviyesidir ülküm,

Unutmam köklerimi, önce Müslüman Türküm,

Altından harfler ile yazılmış tarihim var,

O ceddin evladıyım, ne güzel talihim var.

İlk emrinde "oku” var inandığım Kur’an’ın,

Çünkü "muallim” idi hepsi de Enbiya’nın,

Öğretmenlikten yüce meslek yoktur inanın,

Yüce Yaradan’ımdan bir ulvi dileğim var:

Bu yolda şehid olmak, bu yolda öleyim var.

Cephedeki askerin duygusun hissederim,

Hele "bilgi çağı”nda ondan yücedir yerim,

Karatahta önünde akarken alın terim,

Elimde "milli kültür” denen yerli aşım var,

Saf-körpe dima’lara nur verme telaşım var.

Hoca demiş milletim, bir kutsiyet katmışlar,

Camiyle medreseyi hep yan yana yapmışlar,

İlim ile yatmışlar, irfan ile kalkmışlar,

Bilirim kat edecek uzunca yollarım var,

Adriyatik’ten Çin’e uzanan kollarım var.

Belki yoktur makamım, param, şöhretim, şanım,

Cephenin gerisinde isimsiz kahramanım,

Şükür var şerefimle yaşayacak imkanım,

Öğretmeni başına taç yapan bir millet var,

Yeter bu şeref bana, nankörlükte zillet var.

Fırtına, kar, kış demem, bulmalıyım okulu,

Orada bin bir gül var, hepsi ayrı kokulu,

Ne olur hatırlayın siz bu bahçıvan kulu,

Söyleyemem derdimi, bende edep ve ar var,

Eğitim ordusunda binlerce cefakâr var.

"Bana harf öğretenin kölesiyim” diyen Pir,

Benim feyiz kaynağım, benim tek örneğimdir,

Fatih’i Fatih yapan elbet Akşemseddin’dir,

O şanlı tarihimde daha nice örnek var,

Yine yükselmek için o duyguya gerek var.

RECEP ÖĞÜTÇÜ