SON DAKİKA
Kazım ÖZTÜRK
‘Küntü Türaba’ Dememek İçin
06 Mart 2017, Pazartesi
İmam-ı Şafi şöyle der:
 Bütün  ayıplar bizde zamanı suçluyoruz,
 Bizden başka nesi var, o, bizim zamanımızdır,
 Hicvediyoruz zamanı, halbuki yok günahı,  
Bir de o dile gelse, dinlerdik bin bir ahı! 
Dindarlığımız hile hep gösteriş, hep riya; 
Bize bakanları hep kandırırız bununla! 
Bir kurt bile yemezken, diğer kurdun leşini
İnsanımız çiğ çiğ yer diğerinin etini!
 Her birimiz kurt bizim, koyun postuna girmiş,
 Koyun sanıp gelenin, bilmiş ol işi bitmiş!
 
"Keşke" dememek, yanılmamak, mutsuz olmamak, şaşırmamak ve karamsarlığa düşmemek için; yanılmayan, şaşırmayan, eskimeyen ve pörsümeyen gerçeklere yönelmemiz gerekir.
Şems-i Tebrizi de, 10 tavsiyesiyle "Keşke” dememenin yollarını öğretiyor!
a. Alah’ı tanıdığınızı iddia ediyor, fakat ona olan borcunuzu vermiyorsunuz. Bu borcu, fakir ve muhtaçlara ihsanda bulunarak ödeyin.
b. Kur’an-ı Kerim’i okuyorsunuz fakat hüküm ve kurallarından haberiniz yok. Okuduklarınızı uygulayın.
c. Şeytanın, düşmanınız olduğunu iddia ediyor, fakat ona itaat ediyorsunuz. Onun tekliflerini geri çevirin.
d. Kendinizi Muhammed (SAV) ümmetinden sayıyor, fakat sünnetini uygulamaya çalışmıyorsunuz.
e. Cennete girmek istediğinizi söylüyor, fakat ona girmek için gerekli hiçbir ameli işlemiyorsunuz.
f. Ateşten kurtulmak istiyor, fakat günahlarınızı ve kötü amellerinizle kendinizi durmadan ona doğru sürüklüyorsunuz.
g. Ölümün herkese geldiğini biliyor, fakat ona hiçbir hazırlıkta bulunmuyorsunuz.
h. Bütün din kardeşlerinizin kusurlarını görüyor, fakat kendi kusurlarınızı görmüyorsunuz.
i. Allah’tan  gelen bütün nimetleri şükretmeden yiyor ve kullanıyor, fakat O’na olan minnettarlığınızı size verdiği nimetlerden muhtaçlara tasadduk ederek göstermiyorsunuz.
j. Ölülerinizi, aynı sonun sizin de başınıza geleceğini bile bile, ibret almadan, gömüyorsunuz. (Kazım Öztürk; Şems-i Tebrizi’nin Evrensel Mesajları, NKM Konya, 2010)
"Keşke” dememek için, aklımızı başımıza almak zorundayız. Değilse mi? Değilse pişman olur, "Küntü türaba, (Toprak olaydım)” deriz.