Konya bayramlığını giydi, vuslatı bekliyor. 

Hazreti Pir, "düğün gecem” demiş. Ölümü ölmeden öldürmek. Hatta bununla da kalmayıp, öldüğü günü düğün-bayram ilan etmek. Günümüz dünyasında âliminden cahiline kaç yiğit var bunu yapacak? 

Öldüğüm gün tabutum götürülürken, bende bu dünya derdi var sanma...

Benim için ağlama, yazık, vah vah deme;

Şeytanın tuzağına düşersen, o zaman eyvah demenin sırasıdır,

Cenâzemi gördüğün zaman firâk, ayrılık deme,

Benim kavuşmam, buluşmam işte o zamandır,

Beni toprağa verdikleri zaman, elvedâ elvedâ demeye kalkışma,

Mezar, cennet topluluğunun perdesidir.

744 yıldır her 17 Aralık düğün günüdür Konya’da. 

Reis o düğünlerden birinde "Mevlana Kültür Merkezi bitirile... Gelecek yıl Şeb-i Arus orada yapıla…” diye talimat vermişti. 

Yüzde 30’u dahi bitirilemeyen dev yapı, bir yıl gibi kısa bir sürede bitirilerek, Reis’e verilen söz tutuldu. 

Sonra bir başka düğün gününde, "bu da yetmez, 10 bin kişilik bir salon yapıla…” dedi. O salon da bir yıl gibi kısa bir sürede bitirilerek, bir sonraki Şeb-i Arus’a yetiştirildi. 

O emretti, Tahir Akyürek yaptı. Yapana da yaptırana da teşekkür ediyoruz. Çok şükür ki, artık o gece düğüne gelen hiçbir Mevlana dostu, yer yok diye geri çevrilmiyor. 

Reis’in ifadesiyle, "nereden nereye…”. 

Başbakan olduğu günden bu yana, Şeb-i Arus’larda mutlaka Konya’da oluyor. Yanlış hatırlamıyorsam, bir yıl gelemedi. Konya bu birlikteliğe alıştı. O da her defasında "İstanbul’da yaşamasaydım, Konya’da ikamet etmek isterdim” sözünün gereğini yaptı. 

Toplumumuzda adettir. Düğüne gelenler mutlaka bir hediye ile gelirler. Reis de her gelişinde Konya’nın hediyesini unutmadı, bir müjde ile geldi.

Gözümüz yollarda, kulağımız müjdede olacak. 

Bu yılki müjde "yerli otomobil” olsa ne güzel olur. 

Reis, "Konyalılar babayiğitleri bulduk, sıra otomobilin nerede yapılacağında... Konya’ya çok hizmetler yaptım. Sıra çılgın projede. Yerli otomobilimizi Konya’da yapacağız, herkes göreve…” dese… 

Ben rüya mı, görüyorum?